Trasa Zamek – Punkt widokowy
W odległości ok. 1 km. od ruin zamku, po dwóch różnych stronach jeziora, znajdują się miejsca, które dawniej pełniły funkcje punktów widokowych. Roztacza się z nich zachwycający widok na ruiny zamku, choć obecnie dojście do nich sprawić może trudności osobom bez doświadczenia i intuicji terenowej.
Dawniej, jeszcze przed 1945 rokiem, wspomniane punkty pełniły funkcję miejsc piknikowych, były celem spacerów czy przejażdżek konnych mieszkańców i gości zamku.
Pierwszy punkt widokowy znajduje się po zachodniej stronie jeziora.Rozpoczynając wędrówkę z podzamcza, należy skierować się w stronę starego parku. Po pokonaniu mostku na Osie, należy skręcić w lewo, w dróżkę biegnącą pomiędzy jeziorem a ścianą lasu, oznaczoną jako szlak zielony (jest to fragment popularnego „Szlaku Napoleońskiego”). Po przejściu ok. 750 m., po minięciu charakterystycznego wąwozu, należy zacząć wypatrywać możliwości odejścia w lewo, wydeptaną dróżką, w stronę jeziora, przez lekko podmokły fragment lasu. Na tym odcinku wielokrotnie mijać będziemy zwalone drzewa, ale też liczne polne kamienie, które dawniej posłużyły do budowy zamku.
Wspomniana dróżka zaprowadzi nas na szczyt niewielkiego wzgórza, z którego leśną ścieżką przejdziemy kolejne 150 m. w kierunku południowym, do fragmentu terenu wcinającego się w jezioro. To miejsce, z którego roztacza się malowniczy widok na zamek.
Podobny punkt widokowy znajduje się również na tej samej wysokości po drugiej stronie jeziora. Dojście do punktu, z którego roztacza się zachwycający widok na most, bramę i południową ścianę zamku, prowadzi przez starą aleję, która tuż za miejscowym sklepem odchodzi od asfaltowej drogi i prowadzi wzdłuż wschodniego brzegu jeziora w kierunku południowym. Z miejsca, w którym aleja odbija w kierunku północno-wschodnim, po prawej stronie, w zagłębieniu, widać kępę drzew. Aby do niej dotrzeć, należy pokonać fragment pola uprawnego. Możliwe to będzie w okresie wczesnej jesieni, po ścięciu zboża, a przed orką.
W przypadku obu tras warto zwrócić uwagę na różnorodność drzewostanu na terenie zamkowego parku, stare dęby, lipy i sosny – pomniki przyrody. Niektóre z nich liczą sobie nawet 450 lat!
Należy pamiętać, że obie proponowane trasy prowadzą nieoznakowanymi, nieutwardzonymi i nieurządzonymi drogami i ścieżkami. Podczas ich pokonywania należy zachować szczególną ostrożność i przestrzegać podstawowych zasad bezpieczeństwa, a także dostosowywać się do zakazów zarządców lub właścicieli terenu.
Zadanie publiczne jest współfinansowane ze środków Samorządu
Województwa Warmińsko-Mazurskiego na podstawie umowy T/5/2020 oraz TS/11/2021
Zadanie publiczne jest współfinansowane ze środków Samorządu
Województwa Warmińsko-Mazurskiego na podstawie umowy T/5/2020 oraz TS/11/2021